Er is er één jarig, hurray hurray

Vanmorgen als de wiedeweerga oranje vlaggetjes opgehangen in de living en een papieren slinger met de tekst "hoera, ik ben jarig!" Daarna was t tijd voor wat yoghurt, de laptop en later de kledingkast en tandenborstel. Van de jarige Job nog geen sign of life te bekennen, de rest zat helemaal ready for take off te wachten, popelend om de kadootjes te geven.
En ja, rond 9 u kwam meneer dan de trap af. Er waren twee kleine kadootjes in de vorm van een muurplaat (Confederate flag) en 'n pakje RedMan pruimtabak. En toen de envelop met daarin ... een tegoedbon voor een half uur vliegen in een WW2-trainer Boeing Stearman! Een smile verscheen van oor tot oor en hij zag t helemaal zitten.
Kort daarna zaten we in de auto op weg naar de Cracker Barrel voor een ontbijtje. Een eitje hier, een burger daar, bacon strips en nog wat milkbiscuits. Oh en 'grits' natuurlijk, een soort pap waar Noël zijn neus voor optrok.
Vanuit Nederland een telefoontje om zoonlief te feliciteren en toen op weg naar Waldo Wright's, het bedrijf waar de "hands on experience" plaats zou gaan vinden en wat gelegen is op t terrein van het 'Fantasy of Flight' museum. Even namen we de verkeerde afslag aan de I-4 maar deze route was eigenlijk best leuk, achteraf en tussen de locals. Dan zie je toch heel andere dingen dan alsmaar langs de I-4 of 192. Zoals Rob t omschreef: 'hier is t tenminste echt en niet zo nep als alles aan de 192' en tja, dat is wel een feit ja.

Om 10.45 u parkeerden we de auto bij Waldo en gingen we op onderzoek uit.
Even binnen geinformeerd over hoe en wat maar dat was de entree van t museum. Meteen stond er een verklede popie jopie klaar om mij welkom te heten met een heel verhaal over t museum, de giftshop en de rest. Nou nee beste man, daar kom ik niet voor. Maybe later ...
Verteld dat we 'n jarige hadden en deze als verrassing ging vliegen.
Terug naar buiten en ja, daar was iemand aan de Stearman aan t rommelen dus dat zou de piloot wel zijn.
En verdomd, t was 'm nog ook. Zijn naam? Rob!

We mochten achter t hek en namen plaats. Zijn rechterhand Jill was inmiddels ook gearriveerd en handelde de financiën af terwijl (onze) Rob een korte briefing kreeg over de bedoeling van de vlucht.
Ik raakte de draad al snel kwijt en snapte er geen hout meer van. Niet erg, ik hoefde immers ook niet in dat enge ding.
Even later klom (onze) Rob voorin de open cockpit, ging de koptelefoon op en kreeg hij, van de andere Rob, nog wat uitleg en instructies. Kort daarna ging de propellor van t oude ding draaien en begon er van alles te brommen. En ja, daar gingen ze dan - op weg naar god weet waar. Aan t einde van de lange grasbaan was de startbaan maar deze lag helaas uit ons zicht. Enige tijd later kwamen de heren wel over gevlogen dus t opstijgen was gelukt en met een dubbele dosis Rob aan boord zou t heus wel goed komen.

Wij hebben met z'n vieren zitten wachten en Jill maakte af en toe 'n praatje.
T half uurtje ging best vlot voorbij en de heren kwamen even later weer over de grasbaan aangerold.
En weer was er een smile van oor tot oor!
Nog wat foto's gemaakt en Rob kocht een pet. Hij kreeg nog een certificaat en omdat ie jarig was een dvd over dit soort vliegtuigjes. Na afscheid te hebben genomen van Jill en Rob zijn we naar t museum gegaan om 1st maar eens wat te drinken. De verklede popie jopie zag ons binnen komen en herinndere zich iets over een verjaardag, blijkbaar - want hij vroeg aan mij de naam van de jarige. Uhh, Rob?!
Ik dacht dat er er 'n gratis muffin of glas cola zou verschijnen maar nee, de man ging middenin de lunchroom staan en vroeg everybody's attention en zodra hij die had ... jahoor, had hij de mededeling dat er een jarige was en of we met z'n allen even wilden zingen. En zo gebeurde het; personeel en bezoekers zongen allemaal "happy birthday to you", Rob ging van zijn kruk, deed zijn pet af en nam de serenade in dank aan.
De rekening van onze drankjes moest even later gewoon betaald worden ... hè, jammer.

Daarna hebben we t museum bezocht en tot ieders verbazing was t voor iedereen leuk en interessant.
Te veel vliegtuigen om op te noemen en ik heb er ook geen verstand van dus die "ellende" bespaar ik jullie.
Rond 14.30 u zijn we gegaan, we kwamen nog langs een bijzonder dorps-dierenwinkeltje dus even gestopt en geshopt.
Op de terugweg besloten we nog 1x bij de Cracker Barrel te shop-stoppen want hier hadden ze toch net weer wat andere dingen.
Thuis de boel weer opgeruimd, de foto's bekeken en met 3-en naar de Winn-Dixie om boodschappen te doen. Rob en Donja bleven thuis. Wij hebben meteen wat fastfood gehaald bij de Mac en thuis met z'n allen op gegeten.

Dadelijk komen Tom en Sandi op bezoek dus ik laat t hierbij. Even wassen en omkleden en de rest van de avond niet online. Ach, jullie slapen toch allemaal ... of bijna allemaal.
Morgen gaan we naar Busch Gardens, wordt 'n lange en volle dag!