Busch Gardens

Dinsdag alweer, een drukke dinsdag maar wel de moeite waard en weer prima weer. De hittegolf van 35 graden lijkt voorbij en is gezakt naar 30 graden. Boffen wij even!

Gisterenavond zijn Sandi en Tom langs geweest en t was gezellig. Ze hadden zelfs een kadootje mee gebracht voor Rob, een boek over (hoe kan t ook anders) de Civil War. We hebben over van alles zitten kletsen en Tom had z'n percussie rifle mee genomen, keurig in een koffer. We hadden van te voren geïnformeerd naar wat ze graag dronken zodat we dat in huis konden halen; water en sweetened tea. Helaas dronk Tom maar 1 glas sweetened tea en verkochten ze t spul alleen per jerrycan dus je snapt wel wat er nu nog in de koelkast staat en wat donderdagavond zeer waarschijnlijk door de gootsteen gaat ...
Rond 21.30 u zijn ze naar huis gegaan omdat Sandi om 5 u d'r bed uit moest. We hadden ongetwijfeld nog uren kunnen kletsen maar wie weet is daar in de toekomst ooit nog eens tijd voor, waar dan ook ter wereld.

Vanmorgen was iedereen tussen 8 en 8.30 u uit bed en na een snel ontbijtje gingen we naar Busch Gardens met een tank-stop halverwege.
Bij de P-plaats van t pretpark was t best druk, zo ook bij t treintje dat ons van de P-plaats naar de ingang van t park bracht. Een treintje? Ja een treintje want owee als je toch 'ns moet lopen ... dat is hier nergens de bedoeling.
Bij de ingang konden we meteen naar de 'bag check', daarna werd ieders pasje en vingerafdruk gescand en yes, entrance allowed. De plattegrond van t park liet veel icoontjes en nummertjes zien. Ze hadden allemaal een naam en waren verspreid over verschillende gedeeltes met namen als Jungala, Nairobi, Egypt en Edge of Africa. We besloten om de route linksom te lopen en gewoon maar te zien wat we tegen kwamen.
En alles wat de plattegrond beloofde was er, op 3 attracties na. Nou ja, die waren er wel maar ze waren vandaag gesloten.
De water attracties gaven water, en hoe! Rob, Donja en Noël kwamen behoorlijk nat uit de 'Falls Flume' en de kids gingen meteen door in de 'Tidal Wave' waar vooral de mensen rondom de attractie zeiknat werden.
En als je dan toch nat bent kun je t beste maar meteen de laatste water attractie doen, 'Congo River Rapids'. Deze botsauto's-op-t-water kent de Efteling ook, of bv Bobbejaanland, en dus wist ik dat ik dat wel aan kon. Oke, je kon nat worden maar da's nog altijd beter dan op kop door de lucht!
Ludwine bleef wachten en wij gingen aan boord. Ergens zal iemand achter de schermen wel geweten hebben dat ik niet zo van de attracties ben dus toen ik dan eindelijk ergens in zat ... tja, dan is t wel zo leuk als net die persoon nat wordt, en dan niet 'n beetje maar meteen de volle laag. Rob en ik zaten naast elkaar en we hadden t er bijna vrij droog vanaf gebracht totdat, net voor t einde van de waterbaan, de "band" draaide en juist wij tweeën recht onder t geklater van een soort waterval door gingen.
Maar zeuren had geen zin want we hadden t bord bij de ingang gezien: you will get wet and possibly get soaked. Voor degene die de vertaling van t laatste woord niet kennen, come over yourself and enjoy ...
T was warm dus ach, we zouden vanzelf wel opdrogen.

Ondertussen was er wat honger hier en daar dus tijd voor een pauze met food. Daarna snel verder want er was nog genoeg te doen zoals bv de 'Rhino Rally' waar je met 16 mensen in een LandRover ging en vervolgens een mini safari maakte tussen oa. zebra's, alligators en olifanten met op z'n tijd een 'duik' in t water. De verleiding om thuis een dergerlijk terrein aan te leggen is groot; de auto is er en de dieren ... met wat zwarte en witte verf lijken ezels in no time op zebra's!

Waar t de hele dag al over ging was de 'Sheikra', een gruwelijk hoge achtbaan. Wie gaat er in of beter gezegd; wie durft er in? Uiteindelijk besloot Donja er gewoon in te gaan en even leek t er op dat ze alleen moest. Of ze dat niet eng vond? Nee hoor, Donja niet. Op t laatste moment besloot Noël dan ook maar mee te gaan. Je zou er ook 'ns spijt van krijgen!
Wij gingen rustig in de schaduw zitten te wachten en na 15 minuten kwamen ze terug. T was supergaaf en wel zo'n beetje t engste wat ze aan achtbanen ooit gedaan hadden, de rest stelde ineens niets meer voor.

Tot slot nog een ritje met de kabelbaan en toen stilaan richting de exit. Donja en Noël wilden graag nog in de 'Gwazi' dus daar gingen we weer, wachten in de schaduw en geduldig zijn. Ondanks de drukte die we 's ochtends bemerkten was er in t park zelf weinig van te merken. De wachttijden waren meestal minder dan 15 minuten en dat scheelt veel tijd waardoor we dus ook ruim voor 18 u alles gezien hadden, althans alles wat we wilden en/of doen.

Moe maar voldaan reden we rond 16.45 u terug naar de villa waar we rond 18 u op de bank ploften.
De familie Berends-Repping-van Uden had zin in pasta, ik had weinig honger en had t wel even gehad met pasta. Ik bakte een eitje terwijl hun de pizza-boy belden die een half uurtje later op de stoep stond met de bestelling.
Omdat ik al 'n tijdje liep te denken over de aanschaf van een nieuwe foto-tas én omdat mijn Speedo rugzak helaas vorig week hier in Florida sneuvelde (gekocht in 2002 in Miami!) én omdat t einde van de vakantie nu stilletjes nadert ben ik om 19 u naar de Best Buy gegaan. De tas die ik op t oog had was daar op voorraad en ja, hij stond in de schappen en na een kort praatje met de verkoper besloot ik tot kopen over te gaan.

Een winkel als Best Buy is nooit alleen dus maakte ik van de gelegenheid gebruik om nog eens door de JC Penney te lopen, even de Target te bezoeken en, als we er dan toch zijn, nog een rondje door de Dollar Tree te doen. Overal bleef iets aan de vingers hangers maar nergens kwam ik boven de 10 Dollar uit, behalve dan bij Best Buy.
Snel even naar de thuisblijvers gebeld of iemand nog zin had in icecream, bij Publix twee grote potten gescoord en weg wezen.

Inmiddels is t 22.30 uur geweest en word ik toch wel moe. Nog even wat foto's plaatsen en dan bedtijd.
Morgen gaan we waarschijnlijk terug naar Seaworld en ..?..
Jullie lezen t vanzelf weer.