Houston; the Chinese have a problem

Ja we zijn er!


De 1e volle dag in Amerika zit er bijna op dus de hoogste tijd om even te tikken over (eer)gisteren want door t tijdsverschil was t soms even verwarrend.
Vanaf Schiphol ging alles vlot, de reis er naar toe trouwens ook - geen kip op de weg en dus werden we rond 6.15 u netjes afgezet door de taxi. De Continental-balie om in te checken was al open en t wachten viel mee. Toen we van de bagage verlost waren zijn we op zoek gegaan naar iets te eten, een gesponsord ontbijt door dhr & mevr Berends waarvoor veel dank want eten op Schiphol kost veel geld. T was wel lekker!

Daarna even langs de winkeltjes en richting de gate. Wachten ... al viel t best mee en stond t vliegtuig al klaar. De security check ging al vrij spoedig open en was best een verrassing: per groep/gezin werd je bij een soort hangtafel geplaatst waar dan heel gezellig en persoonlijk een security medewerker kwam kletsen ... nouja, kletsen? Hij stelde natuurlijk wel de nodige vragen maar t ging gemoedelijk en je had meer t idee op de Rabobank te staan waar iemand je informeerde over 'n verzekering of nieuwe spaarrekening.
Daarna moest de handbagage door de scan en - jawel, Rob en ik moesten door de bodyscan. T stelt echt niets voor en je mag je schoenen fijn aanhouden!! Na de bodyscan volgde er een fouilleer ronde en klaar.
Weer even wachten en ff later konden we t vliegtuig in.
Ik zat, zoals we gedacht hadden, twee rijen voor de rest, wel aan t raampje. Niet gezellig maar t was niet anders. Naast me zat een zakenman die in totaal 10 woorden heeft gezegd dus das gemiddeld 1 woord per uur geweest ...
Geen ramp, kon ik slapen.

We vertrokken redelijk op tijd en na t 1e uur heb ik een slaaptablet gepakt en dat hielp wel, dwz heb toen zo'n 2,5 u geslapen. Daarna even naar de wc, muziek geluisterd en weer een dikke 2 uur geslapen.
Daarna was t heel wisselend: beetje lezen, slapen, muziek luisteren enz.
Qua eten aan boord zal t best goed geweest zijn maar ik heb vriendelijk bedankt en had mijn eigen eten mee genomen. Mijn naaste familieleden waren verre achterburen geworden maar Noël kwam af en toe even kletsen. Hun hebben allemaal nauwelijks geslapen ....

De landing op Houston ging niet echt prettig, dwz t dalen en dan vooral de laatste tientallen/honderden meters. Pfff ... bewolkt en wind ... ik vond er nix aan: kijk, je kunt wel naar Orlando gaan voor de pretparken maar de attracties hoeven niet door een luchtvaartmaatschappij uitgevoerd te worden!!

Afijn, geland ... uit t vliegtuig, naar de wc, bagage ophalen en ff later weer inleveren en naar de douane.
En dat duurde ... en duurde ... want we stonden in de verkeerde rij, zoals bekend van supermarkten. Wat bleek, 'n stel Chinezen voor ons snapten niets van alle formulieren die je tijdens de vlucht al in had moeten vullen en die zij dus nog NIET in hadden gevuld. Je zou denken dat de beambte zo'n mensen terug stuurt om hun ding te doen en vervolgens achteraan te mogen sluiten. Nee, zo werkt dat niet: alles is streng en owee als je je niet aan de regels houdt maar als je vervolgens een half vliegveld ophoudt omdat je er geen jota van snapt dan krijg je voorrang en is er geduld. Heel apart ...
We hebben daar zeker een half uur staan wachten wat inhield dat we verder geen tijd meer hadden voor bv iets te drinken of even wat te snuffelen bij de souvenierswinkeltjes en dat hadden we graag gedaan want zovaak kom je niet in Texas.
Ergens tussen alles door hebben we ook nog een check gehad van handbagage en ons zelf, t ging allemaal vrij snel want ja, we had a plane to catch. We waren op tijd bij de gate en konden zo door lopen t vliegtuig in.
Als dingen snel moeten word je niet zo geconfronteerd met t feit dat je moe bent maar als je dan eenmaal zit ... en je seatbelt gefastened hebt .. dan slaat de vermoeidheid toch wel toe en moet je helaas nog 2 uur vliegen. Dit x zaten we wel bij elkaar. De vlucht was prima maar oh dat landen, wat een ellende.
Ik heb m'n ogen maar dicht gehouden en gedaan alsof ik er niet was, jezelf voor de gek houden kan soms best helpen.

"Welcome to Orlando" vertelde de stewardess en we mochten t vliegtuig uit. Eerst weer naar de wc, toen de bordjes gevolgd naar de monorail die ons in een minuut naar t hoofdgebouw bracht alwaar we de bagage op konden halen. De lift naar beneden en op zoek naar de balie van Budget Rental Cars, snel gevonden en t was niet erg druk maar t schoot niet op. Na ruim 20 uur op pad te zijn geweest kon dit wachten er nog wel bij. Tuurlijk probeerde de medewerkster ons iets groters aan te smeren want met onze bagage zouden we echt ruimtegebrek hebben in de auto die er voor ons klaar stond. Nou dat lijkt me overdreven dus; nee dank u. Zo ook met een extra inzittenden verzekering. Nee laat maar, we zien wel hoe t geregeld wordt als er wat gebeurt, we zijn verzekerd en ergens zal t dan wel goedkomen.
Gebouw uit, straat over en ineens merkten we JEE, T IS HIER WARM!! Of benauwd, kan ook.
Op zoek naar de auto ... vak B-04 .. en daar stond ie; een bruin/roest kleurige Ford Explorer met 7 zitplaatsen, sidebars en 'n motorkap zo groot als mijn Suzuki Vitara thuis. Leren bekleding, wit ... !
Mahonie houten inleg in t dashboard!  De achterste stoelen hebben we ingeklapt dwz dat gebeurde toen Ludwine t elektr knopje ontdekte, oh wat een luxe.
Spullen achterin, mensen voorin en rijden maar - op weg naar villa Magical Crossings.
We hebben een paar x tol moeten betalen en ik moest een x uitwijken voor een mega matras dat ineens op de weg lag! We schrokken niet alleen maar vroegen ons ook af of meneer de State Trooper dit niet effe had kunnen verwijderen om ongelukken te voorkomen. Meneer de State Trooper had ons iets daar voor nl. ingehaald dus hij moet t mega matras ook gezien hebben.
Vlak voordat we 'thuis' waren zijn we ff gestopt bij een tankstation (geen BP!!) om wat drinken te kopen.
De laatste 3 potjes met verse aardbeien en yoghurt ook maar mee genomen.
We hadden 'High Grove Estate' vrij snel gevonden en zo ook ons huis. De lampen waren al aan en toen we na enige moeite de sleutel uit de keybox hadden getoverd konden we binnen.
T is echt zoals de foto's op de website, exact.

Even snel alle ruimtes bekeken, spullen uit de auto, iets drinken en naar bed.
Rob kon t nog opbrengen om te douchen, de rest niet.