Manta, Kraken en Believe

Voor de mensen die bekend zijn met Seaworld vertelt de titel niets nieuws. Voor alle andere lezers is t misschien handig om te weten dat de 1e twee namen zijn van achtbanen in Seaworld en de laatste is de naam van de Orka-show.
Vanmorgen rond 9.15 uur gingen we met z'n vieren terug naar Seaworld, Rob bleef weer thuis.
Geen rijen bij de P-plaats, amper een rij bij de ingang en erg korte rijen bij de attracties. Noël ging eerst in 'Manta', een achtbaan die op t uiterlijk van een rog is gebaseerd en waarbij je ook deels door t water gaat. Daarna liepen we naar 'Kraken' maar omdat de wachtrij bij 'Journey to Atlantis' heel kort was besloten de twee jonge helden om daar dan nog maar even snel in te gaan. Bekend van de vorige keer was dat ze er zeiknat uit zouden komen en ja, zo gebeurde t dan ook.
Daarna naar 'Kraken' en terwijl Noël al bijna binnen was wilde Donja toch ook wel mee dus hup, snel er achteraan en wij weer wachten.
De conclusie van zowel Donja als Noël is, na verschillende achtbanen in verschillende parken, dat 'Sheikra' in Busch Gardens toch wel t meest vet is!

Goed, terug naar Zeewereld en op weg naar de laatste missie in dit park; Believe!
De show begon om 12.30 u maar we waren al om 11.30 u bij t Shamu Stadium om zeker te zijn van een plekje. Om 12 u gingen de touwtjes aan de kant en mochten de mensen t stadion in. Dankzij een ijs-popcorn-chips-suikerspin verkoopster wisten we dat vak A en B bekend stonden als "get soaked" en vak C en D dus voor de watjes was. Mooi, dan zijn wij watjes.
We vonden een prima plek in t midden van t stadion en net achter de VIP-bankjes.
De vakken stroomden snel vol en ondertussen liepen verkopers rond met handdoeken, vlaggetjes en snoepgoed. Hoe je t ook went of keert, Shamu levert geld op - of er nu wel of geen trainster gedood is.

- Shamu was de naam van 'n vrouwelijke killer whale die in de jaren '60 in San Diego's Seaworld een show had, ze was ook de 2e vrouwelijke orka die in gevangenschap leefde. Na haar dood in 1971 heeft Seaworld de term Shamu in t leven geroepen als algemene naam voor de orka's die zij gebruiken in shows -

Met een filmpje over dieren die leven in oceanen en 'n quiz over orka's werd de tijd, vlak voor aanvang van de show, gedood. (mhh lullige woordspeling ...) Toen verschenen de trainers aan weerszijden van t water en kon 'Believe' beginnen. Of toch niet? Nee, want eerst werden de Amerikaanse superhelden bedankt en was er respect voor hen en hun familieleden. T ging in dit geval niet om John Wayne, John F. Kennedy of Martin Luther King. Om nog maar te zwijgen van Dawn Brancheau die haar leven gaf aan Seaworld ...

De show begon en ging erg snel. Tuurlijk is t knap zulke grote dieren te kunnen trainen en tja, als ze dan toch gevangen zijn en niet meer zullen zien dan een blauwe bak met water, misschien is t dan voor hen wel zo plezierig om wat te doen te hebben. Ik weet t niet, t blijft een dubbel gevoel.
En t is ook mooi om zo'n inmens dier te zien op springen uit t water op relatief korte afstand. En natuurlijk heb ook ik foto's gemaakt en 1 of 2 x gedacht "ahh, wat schattig!" Maar t blijft dubbel, althans voor mij.

De trainers gaan niet (meer) in t water bij de dieren, wel raken ze hen aan en komen ze erg dichtbij. Als een Shamu gek wil doen kan ie 't zelfde trucje herhalen. Lang of kort haar, met of zonder publiek. T zal de Shamu op dat moment dan worst wezen, denk ik.
Maar alles verliep vlekkeloos en de mensen op de 1e rijen werden inderdaad gigantisch nat gespatterd door de staarten van de orka's. Dit leverde veel hilariteit én foto's op bij de bezoekers die veilig droog zaten, dus ook bij ons.
Ik had t gevoel dat dit extra toegevoegd was in de show om t einde toch nog 'n soort van spectaculair te maken. Of was t sweet revenge van alle Shamu's onder de noemer: 'wij nat, dan jullie ook!'

Na afloop zijn we naar de uitgang gegaan omdat we nog even wilden gaan zwemmen in Aquatica.
Rond 13.30 u waren we daar, eerst wat gegeten en toen 'n plekje gezocht bij een parasol. T was vaak bewolkt maar als de zon er was, was ze fel.
Ik heb twee luie rond-dobber-rondes gedaan en ben later nog even in t golfslagbad gegaan. Donja en Noël vermaakten zich prima in allerlei glijbanen en rond 16.00 u zijn we gegaan. Omdat we nu toch in de buurt waren zijn we de I-Drive noordelijk op gegaan naar Outdoor World.
Alweer?? Ja alweer ... als er 'n visser mee gaat op vakantie kom je nog eens ergens en vooral 3x in dezelfde winkel.

Daarna naar huis, Rob had lang genoeg rust gehad. Na een korte stop at the villa zijn we twee stoplichten verderop gaan eten bij 'Santa Fe Cattle Co' en dit keer ging Rob wel mee. We hebben buiten gegeten en t was lekker en veel. The bill aan t einde van t etentje gaf $ 63 aan (excl fooi) en volgens de koers van t GWK is dat zo'n 46 Euro dus da's nog geen tientje per persoon.
En wat had je dan allemaal op je bord had ... jullie willen t vast niet weten!
Rond 19.30 u thuis en tijd voor de laptop, de tv en even later icecream. Vanmorgen hadden we om de 1 of andere vage reden geen internet dus er was heel wat schade in te halen.

Nu de foto's van vandaag en dan wat opruimen en tv kijken.
Morgen onze laatste echt volle dag hier: online inchecken, nog even shoppen, opruimen, koffers pakken, koelkast legen, vuilnisbakken vullen en de laatste was draaien. En ook hier komt een verslag van!